ΜΑΓΙΚΌ!!!
Πρέπει να το δεις!!! Μόνο όταν το αντικρίσεις, το απολαύσεις και το γευτείς θα καταλάβεις….Όλες οι αισθήσεις σου διεγείρονται! !! ΟΡΕΙΝΉ ΜΑΓΕΊΑ!!! Ο ΚΑΦΈΣ ΣΤΗ ΒΕΡΆΝΤΑ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΛΙΘΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΊ ΤΗΝ ΑΠΌΛΥΤΗ ΧΑΛΆΡΩΣΗ. Η θεα καταπληκτικη. Η Σουιτα Αριαδνη & Διονυσος μοναδικη και ανεπαναλυπτη!!!Το συνιστώ ανεπιφύλακτα ….Μια επίσκεψη θα σας αποζημιώσει. ..
~ Κυριακη & Δημητρης, Αυγουστος 2018, Αθήνα
Το πέτρινο κάστρο, προπύργιο της Ορεινής Ναξου!!!!
Επισκεφθήκαμε τον ΕΛαιολιθο για καφέ απόγευμα. Η θεα την ώρα που δύει ο ήλιος είναι καταπληκτική, το τοπίο μαγικο! Ένα καστρο εμπνευσμενο απο ενα μυθικο πλασμα που έχει μεταφέρει την ομορφιά της ψυχής του στο δημιουργήμα του. Ένα απίστευτό μέρος που μοιαζει σαν παραμύθι, και που γεμίζει με χρώματα και θετικη ενεργεια τη ψυχή ΣΟΥ. Μια μοναδικη εμπειρία που αξίζει να χαρίσει στον εαυτό του ο καθενας
~ Β & Μ , Αυγουστος 2018, Αθήνα
Το πιο θαυμάσιο μέρος για διακοπές στη Νάξο!!!
Ο μοναδικός συνδυασμός Ηπειρωτικής και Νησιώτικης Ελλάδας. Ενα εκπληκτικό μέρος που συνδυάζει την παράδοση με την μεταμοντέρνα τέχνη,τη μαγευτική θέα με τις ονειρικές διακοπές.Είτε για καφέ είτε για διαμονή ο Ελαιόλιθος σε ταξιδεύει στα τρίσβαθα της ψυχικής και νοητικής σου ύπαρξης.
~ Ιωνας Νανούρης, Ψυχολόγος, Αύγουστος 2018, Αθήνα
Θέα και ησυχία και απίστευτο δωμάτιο!!!
Η απίστευτη θέα στα βουνά της Νάξου σε συνδυασμό με το φοβερό πρωινό και το τέλειο δωμάτιο, ήταν ότι καλύτερο για εμάς. Ξεκουραστήκαμε και απολαύσαμε τη θέα!!!! Η Ελένη ήξερε τα πάντα για το νησί και μας ενημέρωσε για παραλίες και μονοπάτια μοναδικά. Την τελευταία νύχτα ήμασταν τυχεροί γιατί είχε καλεσμένο έναν σεφ φίλο της και φάγαμε τα φανταστικά πιάτα του και μετά χορέψαμε.Ελένη θα ξαναέρθουμε οπωσδήποτε!!!
~ Γεωργιόπουλος Τασος, Αυγουστος 2018, Αθήνα
Μοναδικό Μαγικό Μέρος στη Νάξο!!!!
Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα για κάτι το μοναδικό και διαφορετικό στη Νάξο!
Οδοιπορικο στην Tεχνη μεσα απο τα ματια της Ναξου, Ελαιολιθος – Ιουλιος 2018
Ανηφοριζοντας απο την Ναξο προς το χωριο Μονη και αφηνοντας στην πλατη την γαλαζια ζωη, ανοιγεται μπροστα μου αλλο ενα θαυμα στο τοπιο.
Τι να πρωτογευτουν τα ματια… Αριστερα πετρες γυμνες χωρευουν σε ενα ουρανιο τοπιο και φθανουν ως την κορυφη του Απανου Καστρου, τα λιθαρια εχουν μορφες και σου μιλανε, οπως και τα αμετρητα ελαιοδεντρα που εκατονταδες χρονια κατοικουν στο λεκανοπαιδιο της Τραγαιας που απλωνεται σαν μια πρασινη θαλασσα στο κορμι του βουνου,το πιο ανθηρο πρασινο τοπιο των κυκλαδων! Ενα τοπιο τοσο αγριο, μα και τοσο ευαισθητο, ενα γεματο τοπιο, τοσο δικο μας που βλεποντας το αισθανομαστε μια καθαροτητα οπως οι μαρμαροπετρες του ορεινου ογκου του νησιου. Κι αναμεσα στο ζωντανο αυτο τοπιο ειναι φυτεμενα πανεμορφα χωρια που η αρχιτεκτονικη των κτηριων μαρτυρα απο ποσο μακρια ερχονται και ποια η σχεση της Τεχνης με το νησι. Η Ποταμια με την λαδι κοιλαδα, το Χαλκι που υπηρξε πρωτευουσα του νησιου και ειναι στο κεντρο της Ναξου, το Φιλοτι που δεσποζει στα ποδια του βουνου του Ζα, ο υπεροχος Καλοξυλος, ο Δαμαριωνας και φυσικα η Μονη που σαν ενα μπαλκονι πλοιου αιωρειται στη ραχη του βουνου κοιταζοντας το ψηλοτερο ορος των Κυκλαδων, τον Ζα , να στεκει απενατι κι αριστερα της υπερηφανος και συννεφοστεφανομενος προστατευοντας τα τοσο γραφικα χωρια που εχουν σπαρθει σε απιθανες θεσεις.
Αφηνοντας πισω μου το ωραιο και πηγαινοντας για το ωραιον…γιατι μετριοτητα δεν χωραει αναμεσα στα ηλιολαμπερα που σαγηνευουν τα ματια μου, συνανταμε βυζαντινα εκκλησακια που κανουν κι αυτα το μακρυπνοο ταξιδι στον χρονο πανω στο πλοιο που λεγεται Μυστρας του Αιγαιου. Λιγο μετα την μοναδικη Παναγια Δροσιανη, στον ανηφορικο δρομο, αντικριζω τον Ελαιολιθο, που αλλες φορες στεκει κι αλλες πεταει, ζωσμενος απο κορυφογραμμες. Τι ονομα, τι ομορφια και τι αισθηση πατωντας πανω του! Εδω λοιπον θα αντιλαλησουν οι στιχοι μας, η μουσικη, η ζωγραφικη, η γλυπτικη, η φιλοσοφια! Ειπα μεσα μου… ο πιο καταληλος τοπος για να νιωσεις τα φτερα της Τεχνης, για να δομησεις τα ψυχικα ονειρα που προσεδαφιζονται, για να αγγιξεις την ωραιοτητα, για να ανθισει κατι νεο που θα σηκωσει ολους μας λιγο ψηλοτερα μεσα απο στιγμες υπερβατικες!
Η οικοδεσποινα Ελενη Μαρακη εκανε την συληψη, τον συνδιασμο και την πραξη σ‘ αυτο το υπεροχο ορεινο μερος του νησιου να μοιαζει με γλυπτοθηκη ο χωρος. Κηπος, συγχρονη τεχνη, πετρα, ευαισθησια, παραδοση, αρχιτεκτονικη, φαντασια, χαμογελο και ψυχικο καλλος, εφεραν την ελευθερια και την σπειρα στο νου να αναπνευσει και να αγαπησει πραγματικα τις κατοικιες και τον εξωτερικο χωρο του Ελαιολιθου. Ονομα ολοτελα του τοπιου, λες κι ειναι δωσμενο απο τον ιδιο τον τοπο, ετσι αορατα, λες και δεν το εδωσε η κ. Ελενη Μαρακη.
Τα δωματια εκλεπτυσμενα, συγχρονα και παραδοσιακα μαζι, δειχνουν την οικεια τους αισθηση απο τα ουσιαστικα υλικα που ειναι φτιαγμενα,την εξαιρετικη διακοσμηση και την θεα που μαρτυρουν τα ματια μας. Τα ονοματα των δωματιων παρμενα απο το αρχαιο θεικο τοπιο και το φαγητο να ξανανθιζει την παραδοση μεσα απο την υγιεινη διατροφη, σαν να ερχονται λιτοι ηλιοι γευςης στον ουρανισκο μας και να μας δειχνουν ποιο ειναι το διατροφικο μας μελλον εαν θελουμε να το ακολουθησουμε.Ηταν επτα εβδομου, ενος ξανθου Ιουλη και αρχιζε να λαμπυριζει απο νωρις. Ο κοσμος αρχισε να φτανει στον Ελαιολιθο, να γεμιζει τον χωρο κι εμας με προσδοκια κι ευθυνη για το ταξιδι στην Τεχνη και την Φιλοσοφια. Χαιρετισμοι, μουσικη, απαγγελιες ποιηματων και παλι μουσικη, ομιλιες, σε πρωτο χρονο.. Μετα το διαλειμμα, Θεατρικο δρωμενο και Μουσικη βραδια για το τελος, ενα τελος που θυμιζε αρχη, που εκανε το σκιρτημα να οικοθρεφεται μεσα μας πολυ καιρο, που ελαφρυνε το εσωτερικο τοπιο μας.
Ο κοσμος απολαυσε την εκδηλωση παιρνοντας φρασεις, λεξεις και μουσικους σκοπους στο δικο του αυριο, με μια ευχη, να ξαναγινει κατι παρομοιο στον εκπληκτικο χωρο του Ελαιολιθου. Ηταν πρωτογνωρο γεγονος για την ορεινη Ναξο και για ολοκληρο το νησι θα ελεγα, μια τετοια εκδηλωση που ντυθηκε με ολες τις καλες τεχνες και ειμαι ευτυχης που υπηρξα αναμεσα τους. Υπηρξε η αρχη για μια καλλιτεχνικη πορεια στον μοναδικο χωρο του Ελαιολιθου που πιστευω οτι πρεπει να γινει θεσμος. Ο ενθουσιασμος του κοσμου φαινοταν στα λογια και στα προσωπα που αστραφταν.Τελικα δεν ημασταν μονο εμεις που θελαμε να κανουμε το συμποσιο Φιλοσοφιας και Τεχνων, αλλα και ο τοπος που μας τραβηξε σαν μαγνητης για να ζησουμε στιγμες καλλους. Ενας τοπος εμπνευςμενος και επιμελημενος απο την ιδιοκτητρια του, ενας τοπος ηρεμιας και δημιουργιας, ενας τοπος που εχει το βλεμμα του στραμμενο ( η απο τον Ζα – Δια), στον ουρανο κι ειναι σα να παιρνει εντολες να διαβασει το αυριο και να μας φερει πιο κοντα στα απιαστα!Ευχαριστω τους συμπλωριτες μου σ’ αυτο το ταξιδι και την κ. Ελενη Μαρακη για την φιλοξενια και την συνδιοργανωση.
~ Ηλιας Δ Παπακωνσταντινου, Ποιητης- Συγγραφεας, Αντιπροεδρος της Πανελληνιας Ενωσης Λογοτεχνων.
Στο Παλάτι της Ορεινής Νάξου…Στο στολίδι και διαμάντι του νησιού μας….
Από πέρυσι το καλοκαίρι που σύχναζα στη διαδρομή Απείρανθος-Σταυρός της Κεραμωτής -Χώρα με το αυτοκίνητο μου και αγνάδιαζα αυτό το ξεχωριστό κομψοτέχνημα είχα επιθυμία σαν απλός συμπατριώτης που αγαπά τον τόπο του, να γνωρίσω από κοντά το χώρο και να συγχαρώ τους υπεύθυνους για το δημιούργημα τους.
Δεν σας κρύβω ότι είχα κάποιο δισταγμό αν θα γίνω εύκολα δεκτός. Από την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, ενθουσιάστηκα… «ελάτε κύριε Χατζηπέτρο θα σας περιμένω….» Η προθυμία της από την πρώτη στιγμή και η απλότητα της έδειχναν άνθρωπο με ανοιχτό μυαλό και ευρείς πνευματικούς ορίζοντες: “καθίστε να σας κεράσω έναν καφέ…”
Στην τεράστια και με πέργκολα βεράντα με θέα την κοιλάδα της Τραγαίας, τον ελαιώνα της κεντρικής Νάξου, με καθιστικό που σου ξεκουράζει το σώμα και το νου, καμαρώνοντας ένα φυσικό μοναδικό περιβάλλον, με το “θόρυβο της ησυχίας” και το θρόισμα των φυλλοβόλων δένδρων, ήρθε ο καφές και η σπιτική μπουγάτσα για κεραστικό με το δροσερό νερό.
Είχα επιθυμία να γνωρίσω αυτούς τους ωραίους “τρελούς” ιδιοκτήτες, που “τόλμησαν” στην Ορεινή Νάξο σε περιοχή όχι τόσο τουριστική και παραθαλάσσια-αλλά πανέμορφη- να κάνουν αυτό το κομψοτέχνημα που ακουμπά στην πέτρα και στο χρόνο, στο μάρμαρο και στη νοσταλγία της παράδοσης, που δένει το παρελθόν τόσο αρμονικά με τις σύγχρονες ανέσεις. Αντίκρισα ένα εντυπωσιακά καλαίσθητο δημιούργημα φτιαγμένο με μεράκι και σεβασμό στον πολιτισμό και στο περιβάλλον.
Η κυρία Ελένη Μαράκη λοιπόν -γιατί αυτή είναι η ιδιοκτήτρια-με τη φωτεινή της έμπνευση, εγκατέλειψε, μετά από 30 χρόνια μια επιτυχημένη διαδρομή ως επιχειρηματίας, την ξενιτειά και αποφάσισε να έρθει στον τόπο της. Να εγκατασταθεί στην Μονή, στο κέντρο του νησιού και να αποδείξει ότι έχει ζωή και αξίες ο τόπος μας, όχι μόνο στις συνήθεις τουριστικά κορεσμένες περιοχές αλλά και στην υπόλοιπη και κυρίως ορεινή Νάξο.
Ήταν πρόθυμη να μιλήσει και να αναλύσει το συλλογισμό της για την σημαντική αυτή απόφαση της. Γνώρισα έναν άνθρωπο σεμνό, ομιλητικό, αλλά όχι κουραστικό, φιλόξενο και κυριολεκτικά φιλικό και ζεστό. Σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια. Η όλη της φιλοσοφία παντρεύει την αγάπη της για τον τόπο μας μαζί με την ποιότητα και την αισθητική, το σεβασμό στην παράδοση μαζί όμως με το σύγχρονο τρόπο ζωής.
Ανάμεσα στο Ζα και στο Φανάρι η κυρία Ελένη έχει χτίσει τα δικά της όνειρα, δημιούργησε κάτι μοναδικό που αξίζει έστω σαν επισκέπτης να το σεργιανήσεις απολαμβάνοντας ένα ποτό η ένα καφέ.
Μια ξεχωριστή επίπλωση και διακόσμηση που ξεχωρίζουν η πέτρα, το μάρμαρο, το ξύλο και οι πίνακες ζωγραφικής με ελαιογραφίες στους τοίχους.
Τι να πρωτοθαυμάσεις!
Την καταπληκτική θέα!
Τα υλικά κατασκευής που δένουν τόσο αρμονικά με το περιβάλλον! Το μεγαλείο του αρχιτεκτονικού σχεδίου! τα πέτρινα χτιστά κρεβάτια! τις παραδοσιακές πιατοθήκες! τα μπάνια με το μάρμαρο που ντρέπεσαι να τα πατήσεις! Τη βεράντα με τη βιτρίνα από το παλιό ελαιοτριβείο, τη μυλόπετρα! τον κήπο με τα αρωματικά Κυκλαδίτικα φυτά όπως δεντρολίβανο, θυμάρι, δυόσμο, φασκομηλιά ρίγανη που σου απογειώνουν την όσφρηση και σε κάνουν να υιοθετείς τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: «Αν ο Παράδεισος ήταν στη γη, θα ήταν εδώ», που είχε γράψει ο μεγάλος λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης όταν επισκέφθηκε το νησί της Νάξου.
Στα τέσσερα διαμερίσματα χάρισε ονόματα εμπνευσμένα από τη μυθολογία και τα βουνά της Νάξου. Βρίσκονται δίπλα στο πράσινο από ελιές, δρυς (βελανιδιές), σκίνους και σφενταμιές. Η Αριάδνη-Διόνυσος, ο Ζάς, το Φανάρι και η Κόρωνος είναι τα ονόματα που θα σε υποδεχθούν καμαρώνοντας τον Ελαιόλιθο
Ο Αγέρας του βουνού και του δάσους, σου απογειώνουν τις αισθήσεις και σε μεθάνε από τις ευωδιές. Το μάτι δεν χορταίνει να καμαρώνει τοπία και αποχρώσεις του πράσινου και στο βάθος τη θάλασσα και το απέραντο γαλάζιο που στο ηλιοβασίλεμα γίνεται ένα παζλ από χρωματισμούς κάθε είδους.
Η περιοχή κατάλληλη για ποδηλάτες αλλά και για πεζοπορία. Με σημείο εκκίνησης τον Ελαιόλιθο όλα τα χωριά και τα αξιοθέατα της Νάξου είναι εφικτό να τα επισκεφθείς και να απολαύσεις ανεπανάληπτες βιωματικές εμπειρίες.
Η κυρία Ελένη έχει χτίσει κάτι μοναδικό και με προσωπική επιμέλεια έχει διακόσμηση στο κάθε δωμάτιο με φαντασία, ευαισθησία και μεράκι.
Γράφει ο μεγάλος δάσκαλος του Δημοτικισμού συγγραφέας Γιάννης Ψυχάρης το 1905 για την Ορεινή Νάξο ‘’Ποιος είδε κάμπους αθεόρατους , κάμπους μέσα στη μέση του βουνού? Στα βουνά της Αξιάς θα δεις κάμπους δεντροφορεμένους και θα απορήσεις , όσο θα απορούσες αν έβλεπες άξαφνα θάλασσα ψηλά μέσα στη μέση του νησιού. Η φύση όλη το καμαρώνει , ο ήλιος το γλυκοφιλά και οι αχτίδες του , σαν ερωτευμένες , χαδέβουν τ’ αμπέλια…»
Eτσι είναι και ο Ελαιόλιθος… ξαφνικά στη μέση του πουθενά ξαφνιάζεσαι γιατί αντικρύζεις ένα διαμάντι μπροστά σου να στολίζει και να ομορφαίνει την ορεινή Νάξο.
Ζήσε για λίγο έστω στον Ελαιόλιθο και θα το θυμάσαι για πολλά χρόνια!”
~ Μανώλης Χατζηπέτρος, Απρίλιος 2018, Αθήνα
ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!!
Μοναδική εμπειρία…
Η αισθητική και η άνεση στο απόγειό της!!!
Διαμονή στον Elaiolitho !!!
Εξαιρετικά studios,μείναμε 10 ημέρες και απολαύσαμε την απόλυτη ηρεμία & ησυχία. Το συγκρότημα βρίσκεται σε τοποθεσία κοντινή για οποιαδήποτε παραλία, με αυτοκίνητο ή μηχανή.
Η σουίτα μας, Αριάδνη & Διόνυσος, είχε κυριολεκτικά όλα τα απαραίτητα για ένα ζευγάρι ή μία οικογένεια από παροχές ηλεκτρονικές καθώς οικιακές συσκευές έως το σημαντικό στρώμα και τα μαξιλάρια πολύ άνετα και με επιλογή.
Η θέα από μέσα από τη σουίτα αλλά και από την μεγάλη βεράντα αξεπέραστη!
Η φιλική διάθεση & εξυπηρέτηση σε ότι χρειαστήκαμε και ακόμα περισσότερα, από την οικοδέσποινα Ελένη ήταν εξαιρετική !
Στο επόμενο ταξίδι μου στην Νάξο πάλι Elaiolitho θα μείνω !
Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα !!!!!!
~ Στελιος Μ, Ι love Gelato, Kαλληθέα, Αθήνα
Ένα θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης, όπως θα’λεγε κι ο ποιητής Καβάφης…
Ένα οικοδόμημα υψηλής αισθητικής που σέβεται τον άνθρωπο, που έχει ψυχή και αρώματα παράδοσης…
~ Babis Koulouras, Syros Island, Greece
Ελαιόλιθος, ανθρώπου το δημιούργημα και Θεού η χάρης !
ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ
KYΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν τελικά και σήμερα κομψοτεχνήματα, στις οπισθοδρομικές μέρες του μοντέρνου σήμερα. Που ξεχωρίζουν. Που σαν φάροι μας φωτίζουν.
Δόξα τω Θεώ υπάρχουν τελικά και άνθρωποι που διαφέρουν από την μάζα. Άλλου τύπου, ταλαντούχοι, που κυκλοφορούν αντάρτικα ανάμεσα μας, που δεν τους πιάνει το μάτι, που τα έργα τους όμως τους προδίδουν. Που τους συναντάς συνήθως εκεί ψηλά, ανάμεσα στα βουνά, σε κάτι ευλογημένα χώματα, τα Ναξιώτικα, που παλεύουν ακόμα, που θριαμβεύουν.
Στη ζωή αυτή, γεννιόμαστε με κλάμα, πορευόμαστε στην φθορά και πεθαίνουμε με απογοήτευση. Ποτάμι τα βάσανα, τα λόγια των ανθρώπων κι η χαρά με σταγονόμετρο. Εμείς όμως, εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι κοινοί θνητοί, μεταδίδουμε την ζωή, εμείς και τον θάνατο.
Και κάπου εκεί ανάμεσα σε αυτό το ναρκοπέδιο, εγώ την είδα με τα μάτια μου την θεία χάρη. Την γνώρισα. Ήταν ψιλή, ήταν κομψή, ήταν γυναίκα, ήταν πανέμορφη. Είδα την ελπίδα, την λησμονημένη μου ελπίδα είδα, μέσα στα μάτια της τα καστανά. Την λένε Ελένη. Τι όνομα κι αυτό; Καθόλου τυχαίο. Όνομα παγκόσμιο.
Κι είδα, είδα την ανάπτυξη, είδα το μέλλον μου, της πατρίδας μου το μέλλον, το λαμπρό, αυτό που δικαιούται, στα έργα της, στα έργα της, στα έργα της. Τα έργα της βροντοφωνάζουν!
Άααλλα τα μαθηματικά τα δικά της. Την διαίρεση ξέρει να αφαιρεί και την δύναμη του ενός να πολλαπλασιάζει. Φαντάσου με πολλούς τι μπορούν να κάνει.
Δόξα τω Θεώ ξανά! Είμαι αισιόδοξος σας λέω. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι ακόμα, Έλληνες σαν την Ελένη.
Βλέπεις κάτι τέτοιοι άνθρωποι, ως αρχηγοί δεν εμφανίζονται, ούτε ρητορείες στις πλατείες απαγγέλουν. Κραυγές δεν θα ακούσεις ποτέ να ξεστομίζουν, ούτε επιχειρήματα με δόλο να αρθρώνουν. Οι εγκλήσεις και οι αντεγκλήσεις δεν έχουν λόγο ύπαρξης γι αυτούς κι ανούσια θεωρούν την ανάγκη επιβολής.
Άλλη η τακτική η δική τους, τελείως διαφορετική. Με τα έργα τους αυτοί ορθοτομούν. Η δική τους η εργασία, στο κάθε πρόσωπο ξεχωριστά. Ήσυχα, αθόρυβα, ευγενικά κι απολύτως προσωπικά. Με απέραντο σεβασμό, τιμή και επιμέλεια στον κάθε επισκέπτη ιδιαιτέρως.
Ελαιόλιθος, ανθρώπου το δημιούργημα και Θεού η χάρης !
Με απέραντη αγάπη και θαυμασμό Ελένη μου!
~ Βασίλης Παπαδόπουλος. Δημοσιογράφος, Αύγουστος 2017, Αθήνα
Ζεστή αγκαλιά, στο βράχο θεμελιωμένη, υπό τη σκέπη της ιερής ελιάς, κόσμημα για την ορεινή Νάξο!
Ανεβαίνοντας από το χωριό Χαλκί για τη Μονή και αφού περάσουμε την παλαιοχριστιανική εκκλησία Παναγία Δροσιανή, λίγο πριν φτάσουμε στη Μονή και στα δεξιά του δρόμου, συναντάμε τον ΕΛΑΙΟΛΙΘΟ, τον μοναδικό αυτό ναξιώτικο οικισμό, ιδανικό προορισμό για όσους θέλουν να βιώσουν τη νησιώτικη φύση, σε συνδυασμό με τη λαμπρή Αρχαιότητα αλλά και την πλούσια λαϊκή παράδοση. Ο ΕΛΑΙΟΛΙΘΟΣ, αποτελεί το ιδανικό ορμητήριο για εξορμήσεις στην άγνωστη στους πολλούς, μα και συναρπαστική πάντα Ορεινή Νάξο.
Με σημείο εκκίνησης και αναφοράς τον ΕΛΑΙΟΛΙΘΟ, η κάθε εξόρμησή σας αναδεικνύεται σε μια αναπάντεχη βιωματική εμπειρία.
ΕΛΑΙΟΛΙΘΟΣ
ΕΣΤΙΑΣ ΕΛΑΙΟΝ ΕΣ ΛΙΘΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ
~ Ντορέττα Πέππα, Συγραφέας, Αθήνα
